Planety: Opis, podstawowe rodzaje energii i ich funkcje

Planety symbolizują organiczne funkcje, które odnajdujemy we wszy­stkich formach życia istniejących na Ziemi. Nie oznacza to jednak, że bezpo­średnio wpływają na procesy zachodzące w organizmie ludzkim w sposób wyłączny i całkowity. Planety, łącznie ze Słońcem i Księżycem, stanowią podstawowy element astrologicznego alfabetu. Wiemy już, że to nie one same z siebie stanowią źródło astrologicznego oddziaływania, lecz dokonują selekcji formy, w jakiej dociera do nas oddziaływanie Kosmosu. W zależności od ich kątowego położenia względem siebie oraz Słońca, mogą oddziaływać har­monijnie bądź nieharmonijnie na człowieka. Ale o tym wszystkim dowiaduje­my się od niedawna.

Planety układu słonecznego – Niemniej warto odnotować fakt, że starożytni wiedzieli sporo, chyba więcej niż przypuszczamy.

 

Nie można więc beztrosko odrzucić hipotezy, iż starożytność posiadała dostateczną wiedzę astronomiczną bądź też astrobiologiczną religię, która, jeśli nie w całości, to przynajmniej w części uzasadnia symbolikę astrologiczną, związaną z funkcjami poszczególnych planet. W astro­logii przyjęły się nazwy planet stosowane w Rzymie. Miały one swoje mitolo­giczne odpowiedniki nie tylko w starożytnej Grecji, której wkład w rozwój astrologii przewyższał znacznie dorobek Rzymian, lecz także w większości zna­nych nam mitologii.

Grecki Hermes, szybki posłaniec bogów to rzymski Mer­kury, arabski Anbai i babiloński Nabu. Panujący na Olimpie grecki Zeus to rzymski Jowisz, hinduski Indra i babiloński Marduk. Warto przy tym przypom­nieć, iż planeta Jowisz, najokazalsza planeta naszego Układu Słonecznego jest, jak wykazały zdjęcia przesłane przez sztucznego satelitę typu Voyager, planetą ciągle się rozwijającą i zmieniającą swój wygląd. Cechy planety, które obserwowali zafascynowani naukowcy analizujący zdjęcia nadchodzące wiosną 1979r. ze zdumiewającą zgodnością odpowiadały cechom przypisywanym jej już dobrych kilka tysięcy lat przed wynalezieniem sposobu zbliżenia się do niej. Jak i do jakiejkolwiek innej planety układu słonecznego.

Powróćmy jednak do znaczenia planet układu słonecznego oraz ich właściwości przypisywanych im w ramach astrologii humanistycznej.

Operuje ona dziesięcioma podstawowymi zasadami energii, których symbolicznym źródłem jest Słońce, Księżyc oraz pozostałe dotychczas nam znane Planety. W porównaniu z astrologią starożytną wprowadzono dodatkowe energie reprezentowane przez Urana, Neptuna i Plutona. Jak się później przekonamy, system astrologiczny, spójny na różnych poziomach, nie jest jednak systemem hermetycznie zamkniętym. Dlatego też przyszłe odkrycia jednej, czy nawet dwóch planet nie tylko nie komplikują tego systemu czy mu zaprzeczają, ale raczej wzmacniają go i uzupełniają. Dzieje się tak na takiej samej zasadzie, na jakiej odkrycie nowych pierwiastków nie przekreśla wartości tablicy Mendelejewa, lecz ją uzupełnia i modyfikuje. Jest to zresztą zgodne z prawidłami rozwoju nauki, w myśl których żadnej teorii, a tym bardziej stanu wiedzy nie można uznać za doskonały, skończony i wyłą­cznie słuszny.

 

Organizm człowieka, jego budowa i funkcjonowanie stanowią swoiste odbi­cie Układu Słonecznego. Dla określenia cech psychofizycznych człowieka podstawowe znaczenie mają planety oraz znaki zodiaku. Planety — w tym według astrologii również Słońce i Księżyc — stanowią podstawowe źródła energii, a zarazem symbolizują zasadnicze funkcje życiowe człowieka.

Z punktu widzenia astrologii humanistycznej wszystkie interesujące nas ciała niebieskie możemy podzielić na trzy grupy:

Pierwsza określa podstawowe elementy naszej osobowości – Są to: Słońce, Księżyc, Merkury, Wenus i Mars.

Osobowość jest tą sferą „energetyczną”, którą możemy bezpośrednio sterować, bądź przynajmniej w pewnym zakresie, modyfikować. Każdy człowiek identyfikuje się z jakimś niepowtarzalnym „ja” i ma poczucie własnej indywidualności (Słońce), posiada zakres spontanicznego rea­gowania bazującego na odruchach (Księżyc), ma określoną zdolność rozumowa­nia i przekazywania własnych myśli (Merkury), kocha i dąży do utrzymywania bliskich stosunków z innymi (Wenus), wreszcie odczuwa potrzebę działania oraz popęd seksualny (Mars). Wszystkie wymienione ciała niebieskie leżą wew­nątrz orbity ziemskiej lub. znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie Ziemi (jak w przypadku Marsa).’Planety te określimy mianem indywidualnych lub oso­bowościowych.

Drugą grupę stanowią planety „społeczne” — Jowisz i Saturn, określające motywację ludzkiego działania w związku z jego społecznym charakterem.

Re­prezentują one między innymi pewne głębokie potrzeby oraz stany psychiki ludzkiej leżące w sferze świadomości (Jowisz) jak również i podświadomości (Saturn). „Społeczność” tych planet określa sposób w jaki jednostka pragnie ustosunkować się do otaczającej ją rzeczywistości oraz jak zamierza uczestniczyć w najróżnorodniejszych przejawach działalności ludzkiej. Planety te wyznacza­ją także potrzebę konkretyzacji, poczucie stabilności, tradycji i bezpieczeństwa (Saturn) oraz określają rozwój osobowości i poziom aspiracji (Jowisz).

Trzecią grupę planet określamy mianem uniwersalnych (pokoleniowych). Są to: Uran, Neptun oraz Pluton.

Dotyczą one całej struktury psychofizycznej człowieka. Wskazują na transcendentalne wymiary ludzkich doświadczeń oraz na najsubtelniejsze przejawy energii oddziaływające na człowieka. Do­świadczenia te powstają najczęściej przy udziale mniej świadomych elementów naszej psychiki, poprzez takie zjawiska i procesy, jak np.: inspiracja, intuicja, bezpośredni wgląd w istotę rzeczy, nagłe impulsy ukazujące właściwe działa­nia, itp. Kiedy ujawniają się zasady symbolizowane planetami uniwersalnymi (np. poprzez tranzyty, a więc bieżące ich przebiegi) często modyfikują one lub całkowicie zmieniają stare, chociażby nawet podstawowe wzorce naszego za­chowania. Należałoby więc je określić jako energie transformacyjne, a zarazem jako czynniki transpersonalne występujące w życiu każdego z nas.

Przyjrzyjmy się teraz bliżej energiom symbolizowanym przez poszczegól­ne planety układu słonecznego. Właściwości każdej z nich mogą się objawić w sposób harmonijny lub nie, silny lub słaby, konstruktywny lub destruktywny. Uzależnione jest to od położenia planety w znaku zodiaku, w domu horoskopu oraz od charak­teru aspektów.

 

Słońce – stanowi podstawowe źródło energii.

W związku z tym decyduje ono w sposób znaczący (chociaż nie wyłączny) o witalności, poczuciu indywidual­ności, zdolności do osiągnięcia pełni egzystencji. Jednocześnie doprowadza też do integracji różnorodnych elementów struktury psychofizycznej, tak aby każdy z nich funkcjonował optymalnie, pozwalając wykorzystać istniejące potencjały jako integralną część tej struktury. Określa ono zarazem zdolność do syntetycznego ujmowania szerokiej gamy różnorodnych działań i poczynań oraz akceptowania zaistniałych ograniczeń, wskazuje na charakter relacji łączą­cych człowieka zarówno ze środowiskiem naturalnym, jak i najbliższym oto­czeniem.

Słońce iluminuje pozostałe planety, a więc odmienne od swojej ro­dzaje energii, lecz czyni to z nierównomiernym natężeniem. W ten sposób wpływa na kierunek i charakter rozwoju człowieka i w zależności od swojego dokładnego położenia w horoskopie dostarcza charakterystycznego rodzaju ,,paliwa” umożliwiającego wżyciu osiągnięcie określonego stopnia samorealizacji.

Słońce wyznacza świadomą sferę podejmowanych działań. Aktywizuje ono takie trendy jak: ambicję, potrzebę władzy oraz ufność co do charakteru włas­nych poczynań, jest archetypem bohatera.

Działając konstruktywnie Słońce wzmaga: procesy twórcze, świadome i celowe działanie, szczodrość, siłę woli, niezależ­ność, godność, poczucie własnej wartości.

Działając destruktywnie Słońce ujawnia: arogancję, nadmierne poczucie własnej wartości, pychę, próżność, egoizm, niekompetencję, pompatyczność, zarozumiałość, agresywność, dominację.

 

Księżyc – odbija światło Słońca:

Nadaje więc formę energii słonecznej oraz aktywne właściwości rozwijającym się procesom psychicznym. Jeśli Słońce operuje sferze działań i procesów odnoszących się do świadomych intencji oraz charakterystycznego dla jednostki sposobu działania, to Księżyc związany jest ze sferą podświadomości, instynktami, nastrojami, reakcjami oraz ekspresją. Określa on też sposób przystosowywania się do zmian, które niesie ze sobą życie. Księżyc pełni więc ważną funkcję adaptacyjną, uruchamia wyobraźnię, pamięć, emocje oraz zmienność nastrojów. Odwzorowuje on tym samym swoją ogromną ruchliwość i zmienność . Księżyc łączymy z tym wszystkim, co nie­odparcie kojarzy się nam z pierwiastkiem żeńskim.

Porównanie horoskopowej pozycji Księżyca oraz jego siły oddziaływania z analogicznymi parametrami Słońca, reprezentującego pierwiastek męski, po­zwala nam wyciągnąć pierwsze wnioski umożliwiające (w dużym uproszczeniu) określenie niektórych przynajmniej cech osobowości. Słaba pozycja Księżyca w horoskopie oznacza, że człowiek ma poważne trudności w urzeczywis­tnieniu swoich idei i planów.

Działając konstruktywnie Księżyc wzmaga: wrażliwość, wyobraźnię, sympatię, protekcyjność, ekspresję, skromność, uprzej­mość, romantyczność, asymilację i adaptację, pamięć, refleksyjność, introspekcję, osobisty magnetyzm, popularność.

Działając destruktywnie Księżyc ujawnia: niestabilność, nadwrażliwość, przesądność, nieśmiałość, brak woli, uległość, apatyczność, niezdecydowanie, fantazjowanie, psychiczne zahamowania, bojaźń i brak poczucia bezpieczeństwa, kapryśność, lenistwo.

 

Merkury – mitologiczny posłaniec bogów.

Odpowiedzialny jest za sposób komunikowania się z zewnętrznym światem oraz za koordynację wiedzy z doświadczeniem; umożliwia sprawne funkcjonowanie w każdym środowisku, w’ którym przyjdzie się człowiekowi znaleźć. Reprezentuje on szybkość myśli oraz aktywność umysłową, samo ekspresję, inteligencję, rozum, zdolność po­strzegania powstających relacji, rejestrowanie faktów, stopień zdolności logicz­nego ich porządkowania oraz pragnienie racjonalizowania ciągu swoich poczy­nań. Pozycja Merkurego mówi nam więc o sposobie pobierania informacji ze środowiska (uczenie się) oraz dalszego jej przekazywania (nauczanie).

Działając konstruktywnie Merkury wzmacnia: dociekliwość, analityczność, logikę, dowcip, spryt, elokwencję, wszechstron­ność, postrzeganie, wszelkie procesy myślowe, praktyczne stosowanie inteli­gencji, zdolność racjonalnego ujmowania rzeczywistości, wreszcie jasność pi­semnej i werbalnej ekspresji.

Działając destruktywnie Merkury ujawnia: nerwowość, krytykanctwo, przebiegłość, cynizm, niezdecydowanie, gadulstwo, ograniczoność umysłową, niespójność rozumowania, nielogiczność, jednostron­ność poglądów, amoralną racjonalizację, niezdolność prowadzenia dialogu, po­wierzchowność osądu.

Wenus – bogini miłości i piękna.

Symbolizuje zdolności człowieka do osią­gania harmonii poprzez stworzenie systemu wartości dla wszystkich idei zwią­zanych z egzystencją człowieka. Jej pozycja w horoskopie wskazuje na przyjęte przez niego kryteria.piękna, posiadany urok osobisty, a także zdolność do utrzymywania więzi z innymi żywymi istotami, jeśli więc podstawą kontaktów zawieranych na planie Merkurego jest racjonalny osąd oraz logiczne ustalenie celu i charakteru powstających relacji, to w przypadku Wenus podstawą takich stosunków jest wartość i natężenie stanów emocjonalnych.

Wenus oznacza więc nie tylko potrzebę kontaktów z innymi ludźmi, lecz coś więcej — dążenie do harmonijnego kształtu tych stosunków, wynikającego ze zdolności do współ­tworzenia pewnych wspólnie akceptowanych wartości. Oddziaływanie poprzez planetę Wenus pozwala człowiekowi osiągnąć spójność oraz ciągłość podejmo­wanego działania, co w rezultacie umożliwia osiągnięcie pożądanego punktu równowagi. Oczywiście istnieją inne energie, które usiłują zniszczyć osiągniętą równowagę. Powstaje wtedy całkowicie nowa sytuacja, wymuszona niejako działaniem pozostałych planet, lecz wiadomo, że w takim przypadku Wenus, w swoisty dla siebie sposób, ponownie ujawni się i uaktywni w poszukiwaniu prowadzących do kompromisu harmonijnych rozwiązań.

Działając konstruktywnie Wenus wzmacnia: współpracę, pogodę ducha, uprzejmość, uczuciowość, harmonię, towarzyskość, kochliwość, idealizm, łagodność, takt, poczucie piękna, gust, wrażliwość na sztukę, koleżeńskość, urok osobisty.

Działając destruktywnie Wenus ujawnia: pobłażliwość, lenistwo, niemoralność, przewrażliwienie, brak taktu, niechluj­stwo, nieśmiałość, próżność, zahamowania emocjonalne, sentymentalizm, po­wierzchowność, wulgarność.

 

Mars – pierwsza planeta zewnętrzna.

Dotychczas omawiane planety znajdowały się wewnątrz orbity ziemskiej wo­kół Słońca. Można by więc założyć, że powinien on dotyczyć sposobu uzewnętrzniania się pewnej postaci energii. Jest to rozumowanie w pełni uzasadnione, bowiem ten mitologiczny bóg wojny uosabia pasję, pragnienie, odwagę, stymulację i intensyfikację. Jego działanie dotyczy wszystkich zewnętrznych przejawów aktywności człowieka.

Jeśli Wenus jest zdeklarowanym pacyfistą, to Mars przeciwnie — urodzo­nym wojownikiem. Horoskopowa pozycja tych planet, a także charakter rela­cji wynikającej z ich wzajemnego względem siebie położenia w dużej mierze decyduje o tym, która z tych postaw będzie się rysowała wyraźniej w codzien­nym życiu. Wenus dąży ponadto do unifikacji i kooperacji kosztem nawet utra­ty pewnej sfery niezależności (choć nie tak dużej, jak w przypadku Neptuna). Mars natomiast wyraża pragnienie zachowania siebie jako odrębnego organi­zmu zdolnego do podejmowania indywidualnych działań, pozwalających kształ­tować środowisko człowieka.

Działając konstruktywnie Mars wzmacnia: odwagę, dynamikę działań, popęd seksualny, inicjatywę, wolę, ambicję, zdecy­dowanie, rywalizację, zdolność przekonywania, bojowość, niezależność, siłę przebicia, spontaniczność.

Działając destruktywnie Mars ujawnia: niecierpliwość, gwałtowność, agresywność, impulsywność, stosowanie prze­mocy, nieostrożność, zapalczywość, kłótliwość, dominację, nietolerancję, na­rzucanie przekonań.

 

Jowisz – największa spośród planet krążących wokół Słońca.

Symbolizuje eks­pansję, wiedzę, dążenie do zrozumienia tego co oznacza i dokąd prowadzi zarów­no fizjologiczny, jak duchowy rozwój człowieka. Symbolizuje on zasady wzrostu i kompensacji dające o sobie znać wtedy, gdy na szczeblu jednostki powstaje problem asymilowania tego, co nazwalibyśmy świadomością społeczną. Jowisz oznacza również potrzebę udoskonalania siebie tak umysłowo, jak i emocjo­nalnie. Dokonuje się to w procesach wzrostu i dojrzewania prowadzących do głębszego rozumienia natury ludzkiej, co w rezultacie pozwala podejmować właściwe przedsięwzięcia i wydawać słuszne decyzje. Związany jest on też z dążeniem do poprawy własnego statusu poprzez osiągnięcie tego, co jednostce wydaje się najlepiej służyć i wzbogacać, całość lej życia.

Działając konstruktywnie Jowisz wzmacnia: idealizm, wiarę, ufność, optymizm, altruizm, powodzenie, gościnność, humor, szczerość, sprawiedliwość, szlachetność, bezstronność, uczciwość, otwartość, szerokość horyzontów, rozwój, wzrost, mądrość, honor, dobrotliwość, popu­larność, dobre samopoczucie, filozoficzną refleksyjność, dobroduszność.

Działając destruktywnie Jowisz ujawnia: wygodnictwo, bigoterię, ograniczoność, nieodpowiedzialność, nadmierną ufność, niedotrzymywanie obietnic, zarozumiałość, ekstrawagancję, snobizm i przesadę, fanatyzm, hipokryzję, pretensjonalność, nieumiarkowanie, skłonność do hazardu, niesprawiedliwość, stronniczość.

 

Saturn – Planety

O ile Jowisz związany jest ze wszystkimi formami wzrostu i ekspansji, o tyle Saturn uświadamia, iż każdy rozwój, jeśli ma być pożyteczny, musi mieć swoje granice. Saturn przypomina nam o istnieniu czasu i o konsekwencjach złego nim gospodarowania. Pierścienie Saturna mogą więc symbolizować ogranicze­nia oraz ostrą dyscyplinę zewnętrzną, konieczną tak długo, dopóki nie osiągniemy dyscypliny wewnętrznej. Planeta ta reprezentuje procesy koncentracji, krysta­lizacji, stabilizacji, organizacji, restrykcji.  Z Saturnem wiążą się też takie kategorie, jak odpowiedzialność, wytrwałość, ostrożność. Oznacza on dążenie człowieka do rozwinięcia realistycznego i praktycznego stosunku do życia. Nadania  konkretnej formy planom, ideom, i w ogóle wszelkiej działalności podejmowanej przez człowieka. Silnie eksponowany Saturn przy słabym Jowiszu oznacza często brak  rozmachu w poczynaniach, a w dodatku silne tendencje introwertyczne. Sytuacja  przeciwna – to znaczy silny Jowisz a słaby Saturn powoduje między innymi częste podejmowanie działań ekstremalnych oraz towarzyszące im potem niezdolności do wyciągnięcia odpowiednich wniosków na przyszłość.

Działając konstruktywnie Saturn wzmacnia: Dyscyplinę, powagę, obowiązkowość, cierpliwość, ostrożność, dokładność, punktualność, wytrwałość, tradycjonalizm, trzeźwość spojrzenia, metodyczność, systematyczność, zdrowy rozsądek, rozumienie struktury.

Działając destruktywnie Saturn ujawnia: Pesymizm, zazdrość, podejrzliwość, fatalizm, melancholię, depresję, upór, nieufność, represyjność, ograniczoność, oziębłość, złośliwość, sztywność, zahamowania emocjonalne, niepotrzebne restrykcje, brak ludzkich uczuć, frustracje.

 

Uran

Normalizujący i krystalizujący Saturn stanowi, wydawałoby się, rozsądną rę­kojmię ładu, porządku i bezpieczeństwa, jest tak w rzeczywistości, lecz tylko do czasu uaktywnienia się energii symbolizowanej przez Urana. Energia Urana oznacza potrzebę wyjścia poza obszar nakreślony działaniem Saturna, działa ona w taki sposób, że przekracza wyznaczone przezeń granice i pozbawia znaczenia (przynajmniej chwilowo) wszystkie misternie i cierpliwie wypracowane reguły i wzorce postępowania. Saturn wszakże cierpliwie zaczyna narzucać nowe gra­nice, prawidła i limity. Działa powoli, Uran zaś—poprzez nagły impuls, niespo­dziewane odejście od rutynowych wzorców zachowań, wynikających zresztą z potrzeby przynajmniej chwilowego uwolnienia się z wszelkich więzów, tra­dycji, przyzwyczajeń.

Silnie usadowiony w horoskopie Uran oznaczać może iskrę geniuszu. Jest to zrozumiałe, skoro jego energia reprezentuje oryginal­ność i inspirację, nowe środki ekspresji, manifestacje unikalności, wreszcie drastyczne niekiedy odrzucanie starych i sprawdzonych struktur społecznych. Energia Urana powoduje dramatyczne, gwałtowne, nagłe i niespodziewane reakcje, w rezultacie których mogą powstać nie tylko nowe wzorce osobowoś­ciowe, ale i odmienne całkowicie struktury społeczne.

Działając konstruktywnie Uran wzmacnia: oryginalność, wynalazczość, niekonwencjonalność, postępowość, niezależność, reformacyjność, modernizm, umiłowanie wolności, tolerancję, humanitaryzm.

Działając destruktywnie Uran ujawnia: Ekscentryczność, irracjonalizm, anarchizm, fanatyzm, nietolerancję, perwersyjność, nieodpowiedzialność, ekstremalność, autokrację, nieprzewidywalność, nieobliczalność, chaotyczność.

 

Neptun – współczucie i poświęcenie

Nie tylko Uran występuje przeciwko ograniczeniom symbolizowanym przez energię Saturna. Podobnie można by określić charakter energii Neptuna. Metody działania Neptuna są jednak zupełnie inne, niekiedy trudne do uchwycenia i zinterpretowania. Jego energia nie jest najistotniejszym elementem horoskopu, lecz z pewnością nastręcza ona największe trudności interpretacyjne.

Przypomnijmy, że w greckiej mitologii spieszący do domu Odyseusz był zwodzony wciąż przez Posejdona (Neptuna), który czynił sporo zamiesza­nia, utrudniając mu powrót. Energia Neptuna wprowadza więc pewien chaos emo­cjonalny i niepewność w ocenach codo rzeczywistości, nadwrażliwość, idealizm, a niekiedy i iluzję w ocenie realiów życia, już jego odkryciu — w przeciwieństwie do innych planet—towarzyszyła spora doza zamieszania. Obecność Neptuna wykazały obliczenia matematyczne przeprowadzone niemal jednocześnie, cho­ciaż niezależnie od siebie przez dwóch astronomów — Brytyjczyka Adamsa i Francuza Leverriera. Dopiero jednak w sześć lat później, na podstawie obli­czeń tego ostatniego, we wrześniu 1846 r., udało się odnaleźć Neptuna nie­mieckiemu astronomowi Johannowi Galie.

Jeśli Uran był silnym wyrazicielem zasady indywidualizmu, to Neptun działa zwykle poprzez formuły kolektywizmu — współczucie i poświęcenie. Wysubtelnia on uznawany dotychczas system wartości, przenosząc akcenty zwartości materialnych na wartości duchowe. Neptun współdziała wprawdzie przy tworzeniu najwyższych wartości artystycznych, lecz ze względu na brak powiązania z realnie istniejącymi strukturami prowadzić może do szerokiej gamy takich procesów i zjawisk, jak: fantazje, marzenia na jawie, ekstaza, medialność, mistycyzm, alkoholizm, narkomania itp.

Działając konstruktywnie Neptun wzmacnia: inspirację, zakres percepcji, predyspozycje parapsychiczne i mediumiczne, uzdolnienia artystyczne, szczególnie muzyczne, uduchowienie, wyobraźnię, romantyczność, intuicję, poświęcenie.

Działając destruktywnie Neptun ujawnia: iluzję, konfuzję. eskapizm, unikanie odpowiedzialności, niepewność, fantazjowa­nie, nieuświadomione lęki, samotność duchową, błędną percepcję rzeczywistoś­ci, nadwrażliwość, niepraktyczność, roztargnienie, obsesje, halucynacje, fobie, perwersyjność, nieśmiałość, tendencje samobójcze, inklinacje homoseksualne, niestabilność, znerwicowanie, nieefektywność, wybujały erotyzm, chaotyczność, niezdecydowanie, słabą wolę, nadużywanie leków, skłonność do alkoholu i nar­komanię.

 

Planety układu Słonecznego – Pluton. 

Jeżeli przejawy energii Urana można w przenośni wyobrazić sobie jako wy­ładowania elektryczne w postaci błyskawic przecinających niebo, to energię Neptuna należałoby raczej skojarzyć? bezkresem ciągle niespokojnego oceanu. Zupełnie odmienne wyobrażenia powstają podczas opisu energii Plutona. Na­suwa się nam wizja erupcji wulkanu, wybuchu nuklearnego czy też trzęsienia Ziemi, nie pozostawiającego kamienia na kamieniu. Nasuwa się tu jeszcze sze­reg innych skojarzeń, które odzwierciedlają w jakimś przynajmniej stopniu charakter znaków zodiaku, którymi rządzą wspomniane planety.

Pomimo, iż Pluton jest najodleglejszą planetą naszego układu jego symboliczne znaczenie jest niebagatelne. Jego odległość od Ziemi nie ma znaczenia, gdyż, jak wiemy z poprzednich rozdziałów, planety prawdopodobnie umożliwiają dotarcie do nas pewnego przekazu energetycznego, same zaś żadnej energii mogącej od­działywać w sensie astrologicznym najprawdopodobniej nie wysyłają.

Energia Plutona rządzącego w mitologii światem podziemnym polega na uja­wnieniu i wykorzystaniu tych elementów naszej natury, które dotychczas drze­mały ukryte w nieuświadomionych warstwach naszej psychiki w oczekiwaniu na moment, kiedy staną się one nowym źródłem energii. Pluton reprezentuje zasadę głębokiej transformacji i regeneracji całego systemu. Elementy zajmujące dotychczas zasadnicze pozycje w naszej psychice zostają usunięte i zastąpione nowymi. Niekiedy odnosimy wrażenie, że proces ten został narzucony lub wymuszony, ponieważ dobrowolnie nie potrafilibyśmy zdecydować się na tak głębokie zmiany, a tym bardziej nie bylibyśmy w stanie ich przeprowadzić.

Działając konstruktywnie Pluton wzmacnia: siłę przebicia, odwagę, rozumienie nieznanych sił operujących w podświado­mości człowieka, zdolność przekształcenia się zgodnie z ustalonymi parametrami, regenerację sił, eliminację napięć, kooperację, intensyfikację, wytrwałość.

Działając destruktywnie Pluton ujawnia: izolację, obsesję, przymus, przemoc, niszczenie starych form, podejrzliwość, bezwzględność, okrucieństwo.

Z powyższego opisu wynika, że funkcje przypisywane planetom układu słonecznego obejmują swoim zakresem w zasadzie wszystkie najistotniejsze funkcje psychiczne, pra­gnienia i potrzeby realizowane przez człowieka.

Każdego człowieka charakteryzuje więc podstawowy impuls energetyczny umożliwiający świadomą kreację (Słońce). Wspomaganą potencjałem głębszych nieuświadomionych warstw psychiki (Księżyc). Przy określonym systemie wartości (Wenus). Przez zdolności do aktywnego wcielenia w życie tego systemu (Mars). Poprzez podejmowanie racjonalnych działań (Merkury). Zmierzających do rozwoju posiadanych potencjałów ze względu na ich użyteczność społeczną (Jowisz). Pomimo przyjętych lub narzuconych ograniczeń (Saturn). Dzięki uni­kalnemu sposobowi manifestowania tych potencjałów (Uran). Przy umiejętno­ści wykorzystania inspiracji kolektywu lub identyfikacji z innym systemem (Neptun). Poprzez zdolność — jeśli zajdzie taka potrzeba — odnowienia lub transformowania istniejącego układu w pożądanym kierunku lub całkowitej jego eliminacji (Pluton).

Oczywiście powyższa formuła jest bardzo uproszczona, gdyż żadna z ener­gii symbolizowanych przez planety układu słonecznego nie działa w oderwaniu od całego, skomplikowanego systemu powiązań z pozostałymi rodzajami energii.

 

Do prezentacji tego systemu wszakże potrzebne nam jest wprowadzenie znaków zodiaku, jak i pojęcia domów horoskopowych. Na razie więc pozostańmy przy wskazaniu specyfiki i najprostszych chociaż relacji. Określonych jakościowo, pomiędzy funk­cjami symbolicznie spełnianymi przez planety układu słonecznego.